Re: เขาว่ากวีตายแล้ว

คนกวีอาจใครนั้น

เขาและเธอคนกวีอาจใครนั้น
พร่ำจำนรรจ์อ้อนโลมโฉมบุปผา
อยู่วี่วันดอมดมหอมสุคนธา
แปรหอมผกาถักถ้อยร้อยหอมกรอง

เขาและเธอคนกวีอาจใครนั้น
อยู่เงียบงันซ่อนหลืบเถื่อนผาช่อง
เสพมนตราภูวนาอันรังรอง
เสกคำนองบำเหน็จก่องเก็จกานท์

เขาและเธอคนกวีอาจใครนั้น
อย่างดื้อรั้นฝันล่องท้องชลหาร
อยู่อย่างนั้นเงียบเงียบคล้ายดักดาน
กำซาบซึ้งวิญญาณชเลนัย

เขาและเธอคนกวีอาจใครนั้น
ผู้บากบั่นรอแสงเช้ารวีร่าย
แล้วจิบดื่มเพรื่อพร่ำอยู่ร่ำไร
กรีดน้ำตาอาลัยใกล้อัสดง

เขาและเธอคนกวีอาจใครนั้น
คอยคืนจันทร์เต็มจันทร์มิหลับหลง
แม้คืนแรมศศิธรมิค้างคง
ยังแรมโยงชื่นดาวอยู่เปล่าเดียว

เขาและเธอคนกวีอาจใครนั้น
ถักทอฝันโค้งรุ้งเคียวใจเกี่ยว
โน้มรุ้งงามจูบดินเพื่อยาเยียว
มิให้เหงาซึมเซียวเกลียวเวิ้งนภา

เขาและเธอคนกวีอาจใครนั้น
สำเริงสนานสดับรื่นดนตรีปักษา
ปีเดือนวันคลาผ่านธารเวลา
ยังโหยหาส่ำเสียงสำเนียงไพร

เขาและเธอคนกวีอาจใครนั้น
ใช่ศาสดาอาตมันยิ่งใหญ่
เพียรฝึกตนไถ่พ้นกิเลสอบาย
ร้อยกวีกานท์สืบสายวิญญาณกวินทร์ฯ

สนอง เสาทอง

(อ้างถึง)

เธอและเขาคนกวี

เธอและเขาคนกวีเช่นนี้หนอ
มิพรั่นท้อน้ำใจงามพราวค่า
ทวนกระแสยุคสมัยทุนโลกา
ปวารณาตนศรัทธาวิถีกรอง

เธอและเขาคนกวีเช่นนี้หนอ
มิระย่อลำบากทิ้งหับห้อง
รอนภูไพรไล่คว้าฝันรังรอง
กลั่นทำนองรื่นเสนาะคีตกานท์

เธอและเขาคนกวีเช่นนี้หนอ
อยู่จดจ่อคลื่นเห่ชเลม่าน
อยู่อย่างนั้นไม่เบื่อและรำคาญ
เพื่อซึมสร้านวิญญาณชลาลัย

เธอและเขาคนกวีเช่นนี้หนอ
ผู้ทนอยู่เฝ้ารอสูรย์แรกสาย
จิบดื่มไหมหมอกเช้าละเมียดละไม
และละเลียดแสงสุดท้ายอัสดง

เธอและเขาคนกวีเช่นนี้หนอ
ขึ้นหรือแรมมิท้อและหลับหลง
ใจพูนภักดิ์เดือนดาวอยู่มั่นคง
ทุกค่ำคืนเฝ้าโยงอยู่ดายเดียว

เธอและเขาคนกวีเช่นนี้หนอ
เฝ้าพะนอรุ้งลออเคียวใจเกี่ยว
ปลอบประโลมเยียวใจหายซมเซียว
บนทางเทียวโค้งฟ้ามรคา

เธอและเขาคนกวีเช่นนี้หนอ
อ้ออี๊ออเพลินเสียงซอปักษา
อีกส่ำเสียงมโหรีแมลงพนา
เริงชีวาเสพร่ำคอนเสิร์ตไพร

เธอและเขาคนกวีเช่นนี้หนอ
มิฉลฉ้อค่ามนุษย์ยิ่งใหญ่
และปล่อยวางกิเลสโลกีย์อบาย
เพื่อสืบสายเชื้อพันธุ์กวีพงศ์ฯ

พัชรวี หอมเนียม
3 มีนาคม 56
กำแพงแสน