Re: เขาว่ากวีตายแล้ว

โลกย่อส่วน...
(เสมือนคำนำผู้เขียน)

โดยไม่รู้ ว่าโลกนี้ มีกวี
เราก็มี "อารมณ์กวี" ที่รู้สึก
ระหว่างวัย ดงดอกไม้ ไหวระลึก
ระหว่างบรรทัด บทบันทึก ที่ลึกซึ้ง

โดยไม่รู้ ว่าโลกนี้ มีดนตรี
เราก็มี "อารมณ์สุนทรีย์" ที่รักและคิดถึง
ด้วยคำร้อง ทำนอง ของคำนึง
ฝากเพลงไหน เพลงหนึ่ง ถึงใจนั้น

พลังเพลง พลังกวี พลังชีวิต
พลังจิต พลังจริง พลังฝัน
โลกนี้ ช่างแสน มหัศจรรย์
แม้ห่างกัน ก็พบกัน บันดาลใจ

ท่ามกลาง แปลกหน้า แหละคุ้นหน้า
พลังรัก พลังศรัทธา ยังยิ่งใหญ่
เพลงกวี ประคองหวัง ของเราไว้
สำหรับให้ สำหรับรับ สำหรับรัก!

ไพวรินทร์ ขาวงาม
โลกย่อส่วน... (เสมือนคำนำผู้เขียน), ณ ที่ซึ่งแม่โพสพเคยสถิต, กรุงเทพฯ, แพรวสำนักพิมพ์, 2553