Re: เขาว่ากวีตายแล้ว

กวีไม่ใช่ศาสดา

หากโลกนี้ไร้กวีไปหมดสิ้น
มวลตฤนชาติดอกดินใช่เจียมค่า
แม้ไร้กวีครวญคร่ำพรรณนา
ปวงบุปผายังคงบานวิรงรอง

หากโลกนี้ไร้กวีไปหมดสิ้น
เถื่อนไศลผาโขดหินมิสิ้นหมอง
แม้ไร้กวีรจนาแปรค่าทอง
ยังชวนมองวิสุทธิ์พิจิตรตระการ

หากโลกนี้ไร้กวีไปหมดสิ้น
มหานทีชเลสินธุ์ยังสืบสาน
แม้ไร้กวีแปรถ้อยร้อยเพ็ญกานท์
ปวงวิญญาณสาครยังเคลื่อนไหล

หากโลกนี้ไร้กวีไปหมดสิ้น
ท้าวสุรีย์ยังเร่ารินแสงสูรย์สาย
แม้ไร้กวีด่ำดื่มแสงเช้ากราย
ยังกราดแสงแดดบ่ายไคลอัสดง

หากโลกนี้ไร้กวีไปหมดสิ้น
เดือนดวงยังมิผินไพล่หลับหลง
แม้ไร้กวีเตือนย้ำ ข้างขึ้น-แรมลง
โสมเฝ้าโยงมิทิ้งดาวให้ดายเดียว

หากโลกนี้ไร้กวีไปหมดสิ้น
เคียวรุ้งยังมิถวิลฝืนห่อเหี่ยว
แม้ไร้กวีอ้อนประโลมและยาเยียว
รุ้งและเมฆไม่เปล่าเดี่ยวพร้องคู่กัน

หากโลกนี้ไร้กวีไปหมดสิ้น
พงศ์สกุณินแมลงไพรยังเครงฝัน
แม้ไร้กวีหนีลับไปกัปกัลป์
ยังประเลงครื้นครั่นดนตรีไพร

หากโลกนี้ไร้กวีไปหมดสิ้น
ค่าความจริง-งาม-ดี-ไปสิ้นร้าย
แม้ไร้กวีแปรค่ามาวางราย
คิดเองได้กวีใช่พระศาสดาฯ

พัชรวี หอมเนียม

เกษตรศาสตร์

บางเขน

11 ก.พ. 56