ปี หนึ่ง-เก้า-เก้า-ศูนย์ ตอนฉันเพิ่งเริ่มรู้จัก
วงการนักเตะลูกหนัง
ฉันแอบปลื้มเธออย่างจริงจัง
เก็บภาพทุกภาพที่มีเธอใส่กะเป๋าตังค์จนเต็ม
เธอ --You always be my hero--
นาม Paolo Maldini พาใจนี้ให้สุขเกษม
แมชทุกแมชคราวเมื่อเธออยู่ในเกมส์
ทำเอาฉันอิ่มเอมหัวใจทุกทีที่ได้เจอ
แม้กาลเวลาผ่านมานานแล้ว
ก็ยังเฝ้าเกาะแกวตามเธออยู่เสมอ
ยามถึงวานวัน กับการอำลาวงการลูกหนังของเธอ
ทำฉันน้ำตาเอ่อ เมื่อเธอจากไป
แต่เธอยังคงเป็นฮีโรของฉัน
นิจนิรันดร์ไม่เปลี่ยนไปไหน
ทุกอณูของหัวใจ
ฉันขอมอบไว้เพียงเธอไม่เปลี่ยนแปลง
ยอดเยี่ยมในใจนี้คือ "ซีดาน"
หัวกบาลโขกหน้าอกแทนชกส่ง
ลีลาบอลแพรวพราวเท้ามั่นคง
บอลบรรจงเลี้ยงเชิงเริงระบำ
อีก "รอยคีน" ใจพร้อมไม่ยอมแพ้
ครองบอลแน่นอนใจใครอย่าย่ำ
เจ็บต้องเอาคืนหมดเพราะจดจำ
หากใครทำเจ็บเข้าต้องเอาคืน
แต่ที่ชอบอักโข "ชิโนล่า"
หล่อเกินกว่าดาราที่ไหนอื่น (ผมไม่ใช่เกย์นะ)
บอลจากปีกฉีกเข้ากลางอย่างกลมกลืน
เล่นครึกครื้นดั่งเช่น "เคนเชลสกี้"