สบสายตา.. .ในฐานะ ค น รู้ จั ก.เมื่อพบกัน
ความรู้สึกในวันนั้น. ..ฉันยังนึกหวั่น..ในประเด็นที่ว่า
ใครกันน่ะ..ที่เป็นคนเริ่มจดจ้อง.สบสายตา
ส่งยิ้มกลับไปกลับมา.ประมาณว่า.เ ข้ า ใ จ ซึ่งกันและกัน
เคยส่งซิก. ..แ ก ล้ ง เ พื่ อ น ในห้อง
เคยลอกการบ้าน แอบลอกข้อสอบ..แล้วถูกทำโทษกันทั้งสอง.เขากับฉัน
เคยนั่งใต้ต้นไม้. ..เขาดีดกีตาร์.แล้วเราก็อัมเพลง.ไปพร้อมกัน
เคย จั บ มื อ .แล้ววิ่งฝ่าไฟแดง .จนรถบนถนนพัลวัน.. . ชุลมุน
เรียกว่าเพื่อนคนสนิท .. .คนบ้านใกล้
ใกล้จนแอบหวังไปไกล .. .หั ว ใ จ ล่ อ ง ล อ ย อยู่ในวิมาน. ..กลุ่มปุยนุ่น
พบครั้งอีกครั้ง. หลังจากเขาย้ายไปเรียนที่อื่น.จากการได้รับเงินทุน
นับเวลาโลกใบคุ้น.เมื่อไหร่จะเวียนเวียน หมุนหมุน. ให้ พ บ . กั น สักที
และแล้ว. . .ก็ เ จ อ ะ .กันจนได้
ท่าทางเปลี่ยนไปจากวันนั้น . .เขาเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากในวันนี้ .. .
จำ ฉั น ไ ด้ รึ เ ป ล่ า . ..ทำไมการทายทักเหมือนคนทั่วไป .. .ฉันคงอยู่ในฐานะคนรู้จักแล้วล่ะสิ
การกลับมาของเพื่อนเก่าในความทรงจำครั้งนี้ . .ป ฎิ เ สธ ไ ม่ ไ ด้ เ ล ย ว่ า ค ว า ม รู้ สึ ก ดี ดี ..ไม่เคยหมดไป
เสียใจ จำกันไม่ได้. ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
