.jpg)
กลิ่นหญ้าอ่อน ในป่า พนาวัลย์ ต้องกายฉัน ผ่านสายลม เฉื่อยเฉื่อยมา
เสียงสายนำ้ ตกนั้น ดังกึกก้อง. ให้สะท้อน ทั่วไป ในหุบฝา
ตัดกับฟ้า ที่สงบคลุม พนา. ใจนั้นหนา มีสุข เพียงได้มอง
สายนำ้ใส ไหลเย็น ต้องฝ่าเท้า. สดชื่นคลาย ความทุกข์ ที่เศร้าหมอง
ธรรมชาติ มีแต่ให้ มนุษย์ตรอง. อย่าครอบครอง รักษา อย่าทำลาย
รักธรรมชาติ ธรรมชาติจะอยู่กับเรา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
