เป็นนักกลอนสัญจรหรืออ่อนล้า
ใต้ร่มไม้ชายป่าต้องกล้าฝัน
ใช่คุดคู้ซวนเซพ่ายเหมันต์
ตราบตะวันส่องฟ้ายังท้าทาย
เพื่อจดจารกลอนกานท์เป็นสารแจ้ง
บันทึกฝุ่นดินแล้งธารแห้งหาย
หลากเส้นทางบากบั่นเกินบรรยาย
พบจุดหมายสุดสิ้นแดนดินใด
เพียงร่มรื่นสดชื่นในคืนค่ำ
เคลิ้มดื่มด่ำเดือนดาวพร่างพราวไสว
แว่วเสียงปลุกนกกาจากป่าไพร
พร้อมก้าวไปเรียนรู้เคียงผู้คน
พร้อมมิ่งมิตรอุทิศชีวิตสุข
เพื่อปลอบปลุกคนพ่ายพอคลายหม่น
ให้ยืนหยัดศักดิ์ศรีเสรีชน
รักถิ่นตนเคยเนาแต่เก่ามา!ฯ
อริญชย์
๒๓/๑/๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
