เอาแต่หลับพับกายน้ำลายยืด
กลอนเลยชืดจืดจัดมากขัดเขิน
มองทีไรให้ช้ำไม่จำเริญ
ต้องหมั่นเดินเหินวิ่งจะยิ่งดี
จึงแนะวอนอ้อนสดับอย่าขับไส
ขอเสือกใจให้อยู่คู่โฉมศรี
ยื่นนิ้วก้อยร้อยบ่วงห่วงชีวี
หากนารีมีฤทัยให้ตอบคำ
บูรพาฯ
เขียนกลอนรัก สลักถ้อย มิค่อยลื่น
เขียนตลก อกขื่น ฝืนไม่ขำ
จึงอ้อนพี่ นี้รับ ขับลำนำ
มาคอยพร่ำ คำสอน วอนมาเคียง
มามะมา มาม่า มีในหม้อ
ผิดใดหนอ พ้อได้ ไม่มีเถียง
จะทำเป็น เช่นใบ้ ไร้สำเนียง
พร้อมจะเอียง แก้มซบ อย่าหลบนะ!
เขียนตลก อกขื่น ฝืนไม่ขำ
จึงอ้อนพี่ นี้รับ ขับลำนำ
มาคอยพร่ำ คำสอน วอนมาเคียง
มามะมา มาม่า มีในหม้อ
ผิดใดหนอ พ้อได้ ไม่มีเถียง
จะทำเป็น เช่นใบ้ ไร้สำเนียง
พร้อมจะเอียง แก้มซบ อย่าหลบนะ!
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
