แม่ดอกหญ้าก้อนดินถวิลถึง
ยังคนึงครวญคอยละห้อยฝัน
เห็นดอกหญ้าถลาลมระทมพลัน
เจ้าไม่หันมองดินสิ้นอาทร
รอดอกหญ้าชูรวงจนหน่วงเหนื่อย
สายสมเอื่อยอ่อนหลับกับฟ้าก่อน
หากเจ้ายังเยื่อใยในอาวรณ์
ก้มมองก้อนดินดานอย่าผ่านเลย
ยังคนึงครวญคอยละห้อยฝัน
เห็นดอกหญ้าถลาลมระทมพลัน
เจ้าไม่หันมองดินสิ้นอาทร
รอดอกหญ้าชูรวงจนหน่วงเหนื่อย
สายสมเอื่อยอ่อนหลับกับฟ้าก่อน
หากเจ้ายังเยื่อใยในอาวรณ์
ก้มมองก้อนดินดานอย่าผ่านเลย
รพีจ้า วายุ ลุกระหน่ำ
กลีบใบกล้ำ ช้ำบอบ กรอบ.อกเอ๋ย
หนาวน้ำค้าง พร่างพรม ฝุ่นจมเคย
เขาชื่นเชย แต่ผกา หญ้าซานซม
แม้ปวดมาน ปานใด ใจนึกถึง
ทรวงซาบซึ้ง ตรึงแด แท้รักห่ม
ดินยังคอย ห่วงถาม ยามระทม
หญ้าขอก้ม ซบดิน คราสิ้นแรง
กลีบใบกล้ำ ช้ำบอบ กรอบ.อกเอ๋ย
หนาวน้ำค้าง พร่างพรม ฝุ่นจมเคย
เขาชื่นเชย แต่ผกา หญ้าซานซม
แม้ปวดมาน ปานใด ใจนึกถึง
ทรวงซาบซึ้ง ตรึงแด แท้รักห่ม
ดินยังคอย ห่วงถาม ยามระทม
หญ้าขอก้ม ซบดิน คราสิ้นแรง
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
