๐อันความรัก เปรียบใส่ ในสายฝน
ก็ดูสิ ระคนหนาว เปียกชุ่ม สุ้มเสียงเปรี้ยงปร้าง ทั้งฟ้าผ่า ฟ้าร้องพาร้องไห้
ยังอยากจะลุยฝน ลุยรัก ลุยให้เจ็บ ให้เจ็บหนัก กระอักใจ
อยู่นิ่งนิ่ง นิ่งนิ่งไว้ ใต้ชายคา น้ำตาก็จะไม่กระเด็น
๐รอหมู่เมฆ อึงอวล มวลนั้น พลันกระจาย สลายครึ้ม
ความอึมครึม ค่อยคลายประกายแสง ค่อยแจ้งส่องให้มองเห็น
แล้วค่อยขยับ รับฟ้า และประดาบรรยากาศพิลาศเพ็ญ
ซ่านกระเซ็น โศกสลาย มองดูสิ คลับคล้ายคนหอบรักแท้ และแลมา...มาแนบทรวง
.........................................................
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
