โอ้หวานเอย หวานใด เปรียบได้เล่า
จะหวานเท่า มธุรส ย้อยหมดบ้าง
ถึงน้ำตาล เมืองเพชร ทีเด็ดวาง
คงจะจาง จืดไป ไม่เท่าทัน
อันวาจา หวานล้ำ ฉ่ำดวงจิต
เนรมิต ทุกสิ่ง จริงไหมนั่น
ฉาบด้วยสี ดีเลิศ เจิดจำนรรจ์
บางครั้งหวั่น ไหวหวาม ยามมองตา
อรชร อ้อนแอ้น แอ่นอกออด
หวานตลอด พรอดพร่ำ จำห่วงหา
ชายใดพบ สบพักตร์ จักตามมา
ด้วยอุรา พาให้ ใจยลยิน
แม้สิ้นชาติ วาสนา ในครานี้
คงเป็นผี ผุยผง ลงเสียสิ้น
ยามเยื้องกราย งามเหลือ เถือดวงจินต์
อยากโบยบิน ซบตัก รักไม่จาง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
