แผ่นเอ๋ยแผ่นดิน
ฤาจะสิ้นแล้วหรือลมหายใจ
เจ้าคร่ำครวญกำสรวลโศกวิโยกไห้
สะเทือนไป ถึงวิญญาณที่ลับลง

แผ่นดินนี้ที่ข้าเคยปกป้อง
หลั่งเลือดนองพลีชีพเป็นผุยผง
 สองมือ กวัดแกว่งดาบ ใจทะนง
ให้ชาติคง อยู่คู่ คำว่าไท

ข้าขับไล่ไพรีที่ข่มเหง
มิเคยเกรงชีวีจะหาไม่
เพื่อลูกหลานเพื่อชาติเพื่อผองไท
มิยอมให้มันผู้ใดมาย่ำยี

มาบัดนี้แผ่นดินที่ข้ารัก
กลับโดนหักแบ่งแยกน่าบัดสี
ไม่คำนึงถึงข้าเลยสักที
แผ่นดินนี้ข้าหลั่งเลือดเพื่อใครกัน

น้ำตาไหล อาบวิญญาณ ข้าสะท้าน
เมื่อลูกหลานที่ข้ารักเคยหมายมั่น
ให้ดูแลรักษ์แผ่นดินไปชั่วกัลป์
แต่ฉับพลัน ความหวังพัง ทะลายเอย.