Re: รวมบทประพันธ์ของ สนอง เสาทอง

ศตอีสปนิทานคำกรอง
๒๑.
นกกระเรียนกับหมาจิ้งจอก

๑.
อันน้ำจิตถั่งล้น        รื่นหทัย
รินฉ่ำชื่นหลั่งสาย           ไป่สิ้น
น้ำมิตรบ่เสื่อมคลาย           ยั้งอยู่
ผิเนื่องนิจปล้อนปลิ้น       เพื่อนพ้องลี้ไกลฯ

๒.
กาลครั้งหนึ่ง ป่าใหญ่ มากสรรพสัตว์    ต่างถือสัตย์ ปรองดอง พึ่งอาศัย
แต่ใช่ว่า ทั้งหมด จะจริงใจ              มีมากมาย หน้าไหว้ หลังหลอกจริต
ในป่านั้น กระเรียน และจิ้งจอก        แม้เพื่อนกัน กลับกลอก อยู่เนืองนิตย์
อันน้ำใจ ใสจริง ล้วนเบือนบิด           ต่างตนคิด คดฉ้อ เพทุบาย
มาวันหนึ่ง จิ้งจอก เชิญกระเรียน        ไปเยี่ยมเยียน บ้านตน ช่วงคล้อยบ่าย
เลี้ยงข้าวปลา เต็มอิ่ม กินให้สบาย         กระเรียนสหาย รับเชิญ ด้วยยินดี
ครั้นถึงบ้าน งานเลี้ยง จิ้งจอกจัด        ให้เคืองขัด จิ้งจอก มากเหลือที่
จานอาหาร แบนแบ แสร้งย่ำยี           แล้วชวนชี้ กระเรียน ร่วมวงกิน
อันกระเรียน ปากคอ นั้นยาวแสน        กินจานแบน ไม่ได้ ใครรู้สิ้น
เจ้าจิ้งจอก เล่ห์ร้าย ล้วนรู้ยิน           จึงมิถวิล กินแทน จนหมดจาน
แล้ววันหนึ่ง กระเรียน เอาคืนบ้าง        ชวนจิ้งจอก ย้อนทาง กินเลี้ยงบ้าน
เจ้าจิ้งจอก ครุ่นคิด อยู่ไม่นาน           ตกปากขาน รับคำ ไม่ร่ำไร
ครั้นจิ้งจอก ถึงบ้าน กระเรียนจัด        ให้เคืองขัด ภาชนะ อาหารใส่
ด้วยขวดคอ ยาวยื่น สูงมากไป           ชอกช้ำใจ กระเรียน กินแทนเอยฯ

๓.
คตินิทาน เรื่องนี้ ท่านสอนว่า
ทำสิ่งใด มิช้า ได้เช่นนั้น
ทำใครอื่น อย่างไร เขาแก้พลัน
ทำเช่นนั้น ตอบท่าน เช่นกันเอยฯ

๔.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“เราปฏิบัติต่อคนอื่นอย่างไร เขาก็ทำกับเราเช่นนั้น”