ยามเยาว์นั้น กันดาร อยู่บ้านป่า
ไร้ไฟฟ้า ถนนยัง ลูกรังป้าย
โทรศัพท์ สื่อสาร เกินฝันกราย
เลี้ยงวัวควาย เล็มหญ้า อยู่นาดอน
ขาดเคืองขัด วัฒนา เกินกว่าเทียบ
ใครมาเหยียบ ถิ่นนี้ อกมีอ่อน
เหมือนลำบาก ยากแค้น ในแดนร้อน
เด็กปอนปอน คนเชยเชย ใครเคยมอง
หากว่าสิ่ง สัมผัส จรัสแจ้ง
คนยื้อแย่ง สร้างบุญ จรูญก้อง
ในวัดวา ชราหนุ่ม รุมจับจอง
นั่งผุดผ่อง เพื่อพระ จะให้พร
รอบรอบบ้าน ว่านวงศ์ คงคับคั่ง
ย่าก็ยัง ปู่ก็อยู่ เป็นครูสอน
หัดสานข้อง สานแห พ่อแม่วอน
ข้าวเหนียวร้อน รอลิ้ม ให้อิ่มเอม
รุ่งอรุณ วุ่นห่อ กล่องข้าวเหนียว
เดินลัดเลี้ยว ไปโรงเรียน พากเพียรเข้ม
ไหว้คุณครู ชุดกากี หน้าปรีดิ์เปรม
ผู้เติมเต็ม วิชา ปัญญาดี
ท่องสูตรคูณ อาขยาน สราญเสียง
ส่งสำเนียง สดใส ในวิถี
ชนบท บ้านไกล ใช่ไร้ดี
ถึงวันนี้ เพราะวันนั้น ปรุงปั้นมา
กาลเนิ่นนาน ผันผ่าน ณ บ้านฉัน
ถนนนั้น ลาดยาง ช่างหรูหรา
มีโลตัส เซเว่น โดดเด่นตา
พร้อมรถรา หลักล้าน แล่นผ่านทาง
เห็นเด็กเด็ก ถือไอโฟน โชว์ชนชั้น
เห็นพากัน ย้อมผม เป็นปมหาง
ทาปากแดง แรงฤทธิ์ ชุดปิดบาง
วันว่างว่าง เว้นเรียน เหมือนปิดเทอม
วัดก็ร้าง ว่างพระ ขึ้นสนิม
โรงเรียนปริ่ม โปร่งโล่ง ใครส่งเสริม
แต่ยาบ้า กลับมา ยิ่งกว่าเดิม
โจรก็เริ่ม อาละวาด อุกอาจตาม
โอ้ทำไม ไทยพัฒน์ สวัสดิ์ศรี
เป็นเยี่ยงนี้ ได้อย่างไร ใคร่ขอถาม
ยิ่งรีบเร่ง เก่งกล้า ระบือนาม
ยิ่งพบความ ขมขื่น ทั่วผืนไทย!
(ฟังท่านลุงรพีเล่าแล้ว กระผมสะเทือนใจมาก ขอร่วมบ่นด้วยนะครับผม)
ไร้ไฟฟ้า ถนนยัง ลูกรังป้าย
โทรศัพท์ สื่อสาร เกินฝันกราย
เลี้ยงวัวควาย เล็มหญ้า อยู่นาดอน
ขาดเคืองขัด วัฒนา เกินกว่าเทียบ
ใครมาเหยียบ ถิ่นนี้ อกมีอ่อน
เหมือนลำบาก ยากแค้น ในแดนร้อน
เด็กปอนปอน คนเชยเชย ใครเคยมอง
หากว่าสิ่ง สัมผัส จรัสแจ้ง
คนยื้อแย่ง สร้างบุญ จรูญก้อง
ในวัดวา ชราหนุ่ม รุมจับจอง
นั่งผุดผ่อง เพื่อพระ จะให้พร
รอบรอบบ้าน ว่านวงศ์ คงคับคั่ง
ย่าก็ยัง ปู่ก็อยู่ เป็นครูสอน
หัดสานข้อง สานแห พ่อแม่วอน
ข้าวเหนียวร้อน รอลิ้ม ให้อิ่มเอม
รุ่งอรุณ วุ่นห่อ กล่องข้าวเหนียว
เดินลัดเลี้ยว ไปโรงเรียน พากเพียรเข้ม
ไหว้คุณครู ชุดกากี หน้าปรีดิ์เปรม
ผู้เติมเต็ม วิชา ปัญญาดี
ท่องสูตรคูณ อาขยาน สราญเสียง
ส่งสำเนียง สดใส ในวิถี
ชนบท บ้านไกล ใช่ไร้ดี
ถึงวันนี้ เพราะวันนั้น ปรุงปั้นมา
กาลเนิ่นนาน ผันผ่าน ณ บ้านฉัน
ถนนนั้น ลาดยาง ช่างหรูหรา
มีโลตัส เซเว่น โดดเด่นตา
พร้อมรถรา หลักล้าน แล่นผ่านทาง
เห็นเด็กเด็ก ถือไอโฟน โชว์ชนชั้น
เห็นพากัน ย้อมผม เป็นปมหาง
ทาปากแดง แรงฤทธิ์ ชุดปิดบาง
วันว่างว่าง เว้นเรียน เหมือนปิดเทอม
วัดก็ร้าง ว่างพระ ขึ้นสนิม
โรงเรียนปริ่ม โปร่งโล่ง ใครส่งเสริม
แต่ยาบ้า กลับมา ยิ่งกว่าเดิม
โจรก็เริ่ม อาละวาด อุกอาจตาม
โอ้ทำไม ไทยพัฒน์ สวัสดิ์ศรี
เป็นเยี่ยงนี้ ได้อย่างไร ใคร่ขอถาม
ยิ่งรีบเร่ง เก่งกล้า ระบือนาม
ยิ่งพบความ ขมขื่น ทั่วผืนไทย!
(ฟังท่านลุงรพีเล่าแล้ว กระผมสะเทือนใจมาก ขอร่วมบ่นด้วยนะครับผม)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
