สิ้นฝนต้นหนาวดั่งสาวย่าง
เคียงข้างคนคอยสำออยหนัก
สองเราร่วมเรียงเผดียงภักดิ์
เทียวทักต่อกันอย่างมั่นใจ
ลมหนาวโชยมายิ่งพาฝัน
คืนวันเฝ้ารอเสียงกอไผ่
เสียดสีรุนแรงเกิดแสงไฟ
ลุกไหม้ในจินต์ถวิลคอย
ใจเอยเยือกเย็นดั่งเพ็ญแข
เฝ้าแลดวงดาวอยากน้าวสอย
เสียบผมโฉมงามท่ามลมลอย
เนื้อกลอยกลมเกลียวคอยเกี่ยวทรวง
ลมหนาวมาแล้วดั่งแว่วเสียง
สำเนียงกังหันวันห่วงหวง
กระโชกกระชั้นสบั้นดวง
ทักท้วงกล้ำกลืนในคืนคอย
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
