เดือนสิบเอ็ด เด็ดดวง ห่วงยิ่งนัก
ตอกสลัก ฝังแน่น แม้นไม่เห็น
ก็รู้ว่า เจ้านี้ ที่อยู่เย็น
พระพายเด่น ไม่ดับ ระยับตา
มองท้องฟ้า เดือนเพ็ญ เช่นวันก่อน
ห่วงอาทร ไม่คลาย คล้ายเป็นบ้า
ยามดึกดื่น คืนเพ้อ ละเมอมา
ทุกช่วงหนา ไม่เว้น แทบเป็นลม
เสาร์อาทิตย์ คิดมาก ฝากใจถึง
ยังคะนึง ซึ้งซ่าน ดวงมานขม
ไม่เห็นตัว มัวเมา เศร้าโศกตรม
จนระทม บางครั้ง นั่งร้อนทรวง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
