เทียมวัวควาย ไถนา คราปลูกข้าว
แรงงานสาว ชายหว่าน ตามผาลผัง
เดินเรียงหน้า สามัคคี มีพลัง
ทำนาปรัง ร่วมด้วย เวียนช่วยกัน
ฯลฯ
รพีกาญจน์
ชีวิตของ ชาวนา น่าอนาถ
เป็นกระดูก สันหลังชาติ วาดความฝัน
แต่หนไหน ในวังวน ต้องทนกัน
ไม่มีเลย สุขสันต์ สำราญจินต์
ถูกกดขี่ ตีค่า ว่าต้อยต่ำ
นาที่ทำ บางครั้งล่ม จมน้ำสิ้น
ก่อเสียหาย กลายเศร้า ร้าวชีวิน
ใครไหนเขา ยลยิน ถิ่นชาวนา
ถึงวันนี้ มีหวัง ดั่งสืบสาน
ด้วยรอการ เกื้อหนุน รู้คุณค่า
เปิดตำนาน สานส่ง คงราคา
ให้ชาวนา ของเรา เพื่อข้าวไทย
เพื่อศรีศักดิ์ รักความ งามสง่า
มิเพียงหน้า ผู้สร้าง ทางไสว
อย่าหยามหมิ่นกลิ่นโคลน คนป่าไพร
เราเติบใหญ่ ด้วยข้าว ของชาวนา...
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
