ยอดดวงใจ ไยพ้อ ทดท้อรัก
เฝ้าฟูมฟัก ฟั่นสวาท หยาดยาหยี
ทุกอณู ทุกเวลา ทุกนาที
มันไม่มี คุณค่า หรือกานดา?
ยังมางอน อ่อนไหว ในรักแท้
มาอ่อนแอ อกรวน คร่ำครวญหา
ทั้งทั้งที่ พี่รัก ประจักษ์ตา
ทั้งอุรา เพียงน้อง ครอบครองเคียง
ถึงอย่างไร ให้ง้อ ต่อล้านครั้ง
พี่ก็ยัง เต็มใจ ไม่บ่ายเบี่ยง
ยังออดอ้อน อ่อนหวาน หว่านสำเนียง
เพราะมีเพียง หนึ่งหญิง รักจริงจัง
คอยเฝ้าฝัน วันหนึ่ง น้องพึงรู้
ใครควรคู่ รื่นรมย์ รักสมหวัง
ชายคนหนึ่ง ซึ่งซึ้ง ตรึงภวังค์
คนที่นั่ง แนบแก้ม คอยแต้มทรวง
ไร้นาม
เฝ้าฟูมฟัก ฟั่นสวาท หยาดยาหยี
ทุกอณู ทุกเวลา ทุกนาที
มันไม่มี คุณค่า หรือกานดา?
ยังมางอน อ่อนไหว ในรักแท้
มาอ่อนแอ อกรวน คร่ำครวญหา
ทั้งทั้งที่ พี่รัก ประจักษ์ตา
ทั้งอุรา เพียงน้อง ครอบครองเคียง
ถึงอย่างไร ให้ง้อ ต่อล้านครั้ง
พี่ก็ยัง เต็มใจ ไม่บ่ายเบี่ยง
ยังออดอ้อน อ่อนหวาน หว่านสำเนียง
เพราะมีเพียง หนึ่งหญิง รักจริงจัง
คอยเฝ้าฝัน วันหนึ่ง น้องพึงรู้
ใครควรคู่ รื่นรมย์ รักสมหวัง
ชายคนหนึ่ง ซึ่งซึ้ง ตรึงภวังค์
คนที่นั่ง แนบแก้ม คอยแต้มทรวง
ไร้นาม
...ถึงอย่างไร ก็งอน เหมือนตอนนี้
แทนโทษที่ หายหน้า มิมาห่วง
น้อยใจนัก รักพี่ นี้คล้ายลวง
ไม่คิดจะ แหนหวง ห่วงน้องกานด์...
...แต่พอนึก ทำใจ ยิ่งให้แกร่ง
รอพี่แบ่ง คำปลอบ มอบความหวาน
อยากฟังไว้ หลายคำ พร่ำรักนาน
ให้ซาบซ่าน ในทรวง ช่วงลืมงอน...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
