พี่กลับมางอนง้อขอโทษเจ้า
อย่างอนเง้าไปเลยที่เคยแย่
ที่หายไปใช่เลือนอยากเชือนแช
ตั้งตาแลหาน้องประคองนวล
ไปตรวจงานน้ำท่วมทั่วทุกภาค
น้ำไหลหลากถนนทรุดจนกุดด้วน
ชาวประชาทุกข์กลบต้องทบทวน
ช่วยเหลือด่วนมวลชนต่างชื่นชม
บัดนี้งานลุล่วงเป็นห่วงเจ้า
จะโศกเศร้าเพียงใดใจขื่นขม
พี่มาซับน้ำตาอย่าปรารมภ์
ร่วมภิรมย์จอมขวัญทุกวันคืน
พี่งอนง้อขอโทษอย่าโกรธนะ
ยิ้มซีจ๊ะคนงามแม่ทรามชื่น
หมดความทุกข์สุขกันเถิดขวัญยืน
ลืมตาตื่นยิ้มรับซับนวลปราง
“ไพร พนาวัลย์”
...กำลังงอน น้ำตา ไหลบ่าแก้ม
มิยิ้มแย้ม พี่ยา ตั้งท่าขวาง
ยิ่งสะอื้น ฟังซ้ำ คำอำพราง
ที่พี่อ้าง เอ่ยย้ำ ทำแก้ตัว...
...มิอยากมอง ที่พักตร์ เผลอรักขำ
ชำเลืองเห็น พี่พร่ำ เอ่ยคำมั่ว
ต้องแอบงอน เอาใจ ให้พี่กลัว
พ่อทูนหัว ตัวสั่น น้องมั่นใจ...
...ว่าพี่คง หายหน้า มิหาหญิง
เล่าเรื่องจริง แน่เลย พี่เอ่ยให้
ใจเริ่มอ่อน ก่อนคืน ชื่นฤทัย
รักเริ่มใหม่ ใจหวัง ตั้งหน้างอน...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
