สายฝนยัง พรำอยู่ ไม่รู้หาย
เย็นพระพาย ยังพัด สบัดนั่น
ท้องฟ้ายัง ดำมืด ไม่จืดกัน
ดวงตะวัน ไม่เห็น เด่นบนฟ้า
มองลอดช่อง หน้าต่าง บางครั้งเหม่อ
หวังเพียงเธอ มองกลับ จับดวงหน้า
สุดสายใย ใจเฝ้า เนาแนบมา
จนอุรา ป่วนปั่น หวั่นดวงแด
มองลอดช่อง หน้าต่าง พลางใจสั่น
ฝนตกพลัน อย่างหนัก ชักจะแย่
ถ้ามีเขา อยู่ด้วย ช่วยดูแล
ถึงจะแย่ ยังสู้ไหว ใจสองเรา
มองลอดช่อง หน้าต่าง ระหว่างซี่
สายฝนรี่ เร่งเกิน เพลินตกเข้า
หากสายฝน ซาลง คงใจเบา
จะรอเขา คนนั้น หันกลับมา
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
