......สะอื้นร่ำ..รำพันเอื้อนเตือน.....สำนึก
...ให้ตรองตรึกถึง...นางใน...สไบผืน
...รฤกรอยสัตยาว่าจะคืน
...หากกลับกลืนเลือนหาย...สายสัมพันธ์
....คล้ายมายืน..สะอื้น..กลางคืนค่ำ
...ไร้ถ้อยคำ..พร่ำฝาก..จากฟากฝัน
...เพียงรู้สึก..ลึกซึ้ง..เข้าถึงกัน
...เพียงแค่นั้น..แต่ฉัน...คล้าย...ไม่ลืม
ก้าวแรกฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
