ใครผิด-ใครถูก?
ใครกล่าวหาว่าเราเป็นคนผิด
เราก็คิด..ไม่ผิด.! แม้นิดหนึ่ง
แต่คนที่ว่าเรา เขาดื้อดึง
ทำบึ้งตึงไม่ยอมรับกับสิ่งใด
เอาอะไรมาวัดความถูก-ผิด?
เอาความคิดของเรานั้นเป็นใหญ่?
เพราะว่าผิดนั้นคือไม่ถูกใจ
ทำอย่างไรก็ไม่ดีตะบี้ตะบัน
ไปถามเขาบ้างซี..เราดีไหม?
เขาก็บอกว่าไม่.!มือไม้สั่น
เพราะมันผิดใจเขา..ไม่เข้ากัน
ต่างดึงดันฉันถูก..ทุกประตู
ทำอย่างไรจะรู้ใครถูกผิด?
ต้องเพ่งพิศ ศีล-ธรรมมานำสู่
ไม่ทำใครเดือดร้อน,ซ่อนเหลี่ยมคู
วางตัวกู,ของกู,มาดูคน
เอาใจเขา,ใจเรา,เข้าพินิจ
แล้วมาคิด..สังเกต..มองเหตุผล
อย่าเข้าข้างตัวเองเพ่งตัวตน
เขาก็คน,เราก็คน,ไม่พ้นตาย
ขอให้มีหิริ โอตตัปปะ
เอาชนะใจตน ทนแพ้พ่าย
สำนึกผิด,อโหสิกรรม,ดำริพราย
มรณาบั้นปลาย ตายเหมือนกัน
มีเมตตาต่อกันรักฉันท์มิตร
มีความผิด..คิดอภัย..ไม่กางกั้น
ผูกไมตรีดีตอบมอบสัมพันธ์
มีเธอ-ฉัน-มี “เรา”ไม่เหงาเลย
“ไพร พนาวัลย์”
ฉันไม่ผิด คิดอย่างไร ก็ไม่ผิด
อย่ามาริด รอนราน ตายด้านเหวย
ถ้าไม่เชื่อ ถามฉัน ดูซิเอย
ฉันก็เผย ว่าไม่ผิด คิดตั้งนาน
เมื่อเธอเห็น ฉันผิด สิทธิ์ของใคร
ฉันใช่ไหม ตัดสิน สิ้นประสาน
อย่าถามอื่น ถามฉัน เมื่อวันวาน
ที่ทำจาน หล่นแตก แยกสิบใบ
ด้วยเธอนั้น ไม่ล้าง วางให้ฉัน
บอกเร็วพลัน ล้างจาน วานได้ไหม
ฉันรีบล้าง จานแตก แหลกทันใด
จะโทษใคร โทษเธอ เผลอใช้เอง
ฉันไม่ผิด อย่างไร ก็ไม่ผิด
ฉันเป็นใหญ่ เรืองฤทธิ์ คิดห่มเหง
เธอผู้น้อย พูดไป ใครยำเกรง
อย่าอวดเบ่ง ฉันมันถูก ทุกประการ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
