โอ้อนาถ ชาวนา น้ำตาตก
เหนื่อยสะทก สะท้าน ทำงานหนัก
น้ำไหลหลาก อีกที ท่วมที่พัก
ช่างขลุกขลัก มืดมน ในหนทาง
รวงข้าวสุก เอนไหว อยู่ใต้น้ำ
ยิ่งเจ็บช้ำ ดวงใจ อยู่ไม่สร่าง
สุดท้อแท้ เสมือน ชีพเลือนราง
สูญทุกอย่าง เมื่อยาม สายน้ำมา
ฤๅภูเขา หมองหม่น สิ้นต้นไม้
จึงร้องไห้ คร่ำครวญ ปั่นป่วนป่า
ส่งสัญญาณ ความช้ำ กลั่นน้ำตา
ท่วมท้องนา จมมิด ด้วยผิดใด!ฯ*
*ท่วมท้องนา จมเมือง ให้เลื่องลือ ฯ
อริญชย์
๑๙/๙/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
