เมื่อเธอจบ จบไป ฉันไม่ว่า
อยากจะฆ่า อยากจะแกง หรือแกล้งข่ม
เชิญเธอตาม สบาย ยังงายงม
จะขอก้ม หน้าสู้ ให้รู้ดี
ก็เพราะคน มันรัก สลักแน่น
ไม่คลอนแคลน คลาดเคลื่อน ไปเลือนรี่
ก็ยังรัก ยังหลง ปลงชีวี
มอบน้องนี้ คนเดียว ไม่เกี่ยวใคร
อยากจะจบ อยากจะจาก อยากพรากพลัด
เชิญเธออัด ให้น่วม ให้รวมไล่
จะอดทน อดกลั้น ฝ่าฟันไป
ตายเมื่อไร จบกัน ฉันก็ยอม
จะรังเกียจ เดียดฉัน ไปถึงไหน
ก็จะไม่ ถือสา ทำหน้าขอม
แม้จะทุกข์ ระทม ใจตรมตรอม
จะเป็นทอม หรือดี้ ไม่หนีนาง
“ไพร พนาวัลย์”
แม้จะด่า จะว่า ก้มหน้าหลุบ
ถึงจะทุบ จะตี ไม่หนีห่าง
มิขยับ เขยื่อน เคลื่อนที่ทาง
มีรักอย่าง จริงแท้ ฉันแพ้เธอ
จะหาเทียบ ชายใด ได้เยี่ยงนี้
เพราะตัวพี่ ลำเค็ญ เป็นโรคเอ๋อ
อัมพาต ถามหา ตาพร่าเบลอ
ทั้งซึมเซ่อ เหม่อลอย ตาปรอยงง
สวรรค์สั่ง บุญสร้าง ทางบรรจบ
ให้มาพบ ยอดชาย ที่ใกล้หลง
มากสมบัติ ที่เห็น อย่าเล่นองค์
รีบบรรจง เซ็นต์หรือยัง เดี๋ยวหลังมือ
ถึงจะทุบ จะตี ไม่หนีห่าง
มิขยับ เขยื่อน เคลื่อนที่ทาง
มีรักอย่าง จริงแท้ ฉันแพ้เธอ
จะหาเทียบ ชายใด ได้เยี่ยงนี้
เพราะตัวพี่ ลำเค็ญ เป็นโรคเอ๋อ
อัมพาต ถามหา ตาพร่าเบลอ
ทั้งซึมเซ่อ เหม่อลอย ตาปรอยงง
สวรรค์สั่ง บุญสร้าง ทางบรรจบ
ให้มาพบ ยอดชาย ที่ใกล้หลง
มากสมบัติ ที่เห็น อย่าเล่นองค์
รีบบรรจง เซ็นต์หรือยัง เดี๋ยวหลังมือ
"ดิน"ยื่นหัวมารับน้ำหนักมือแล้วค่ะ "คุณลุงไพรฯ"
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
