เคยได้รับแรงใจจากใครหนึ่ง
เธอผู้ซึ่งห่วงหามาห่างเหิน
มิรู้เป็นฉันใดไยมองเมิน
ใจยับเยินเกินยุดจะอุทธรณ์
สุดจะเอ่ยถามทวงในห้วงลึก
เพียงรู้สึกนึกในสิ่งใดซ่อน
เสียดายที่สองเราเคยเว้าวอน
ใจรอนรอนอาลัยโทษใครทำ?
ฉันทำผิดอะไร?ไหนบอกหน่อย
เธอจึงค่อยหลบหายมิกรายกล้ำ
ขอเพียงเธออภัยอย่าใจดำ
อโหสิกรรมแก่กันก่อนวันตาย
โอ้ แรงใจครั้งก่อนเคยอ้อนออด
มิเคยถอดดวงแดยามแพ้พ่าย
ขอเธอสุขสดชื่นรื่นใจกาย
ทุกข์ภัยร้ายมลายสิ้นสมจินต์เทอญฯ
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
