...สิ้นลำแสงจันทราน้ำตาร่วง
เวลาทวงคืนกลับนับให้เห็น
คราบยังแต้มแซมหน้าว่าลำเค็ญ
ค้างกระเส็นหรือไรใยไม่ลา

...โอ้อกเอ๋ยเคยชื่นกลับยื่นห่าง
กาลลบล้างทุกสิ่งสิ้นห่วงหา
ไร้เงาเธอเพ้อพกหวังสบตา
สุดเหว่ว้าคว้าเพียงเถาเงาคนลืม...


สิ้นแสงจันทร์  วันรุ่ง  ก็พุ่งขึ้น               
อย่าใจมึน  หมองจิต  คิดห่วงหา
ตะวันกราย  ฉายแสง  แข่งจันทรา         
สีสดกว่า  ส้มจัด  อัศจรรย์

เปรียบดั่งรัก  ครั้งเก่า  เรื่องคราวก่อน       
น้องมาย้อน  รำพึง  คนึงฝัน
อนาคต   หยั่งแท้  หรือไรกัน                   
สิบพระจันทร์  ค่าจะถึง  หนึ่งสุรีย์