วลีรสบทกลอนฉะอ้อนกลับ
ชื่นสดับจับดวงมานเพราะหวานหู
เหมือนทิพย์ธารสนานฝากจากพธู
ซ่านซึ้งสู่ผู้รับประทับทรวง
จะเก็บคำจำสนิทดวงจิตแนบ
ซุกอิงแอบอุ่นไอด้วยใจหวง
แม้นเจ้าของร้องถามมาตามทวง
จะคล้องห่วงบ่วงมัดไม่พลัดจร...
" บูรพ์ "
ว๊าว!...ขนลุกซะไม่มีเลยคุณน้อง...
อภัยจ๊ะ...ยินยอมให้ล่วงเกินบ่อย ๆ ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
