ค่าคำรสพจนารถปราศแล้วสิ้น
มิถวิลอาวรณ์ ฤาน้อมหา
แปลงตัวบทกลกลอนอักษรา
สิ้นวาจาสิ้นคำคมภิรมย์รอน
มิออดอ้อนซ่อนใสอย่างที่เห็น
หลงคำเย็นเซ่นใจสุมไฟขอน
พรอดออดอิ่มปริ่มแทรกทุกบทตอน
หมดม้วยมรณ์ถอดถอนสิ้นลิ้นกวี
ข้างในไหม้มอดดำทำแผลงฤทธิ์
แนบสนิทพิษร้ายจนกลายสี
เฉกกระจกส่องสองด้านค้านท่าที
ล้วนวจีนุ่มนิตย์แต่พิษลาม
..ผมก็หลงมนต์กลอน..แต่ออกจะขมขม ตรงกันข้ามกับคุณแซม...
"ape"
มิถวิลอาวรณ์ ฤาน้อมหา
แปลงตัวบทกลกลอนอักษรา
สิ้นวาจาสิ้นคำคมภิรมย์รอน
มิออดอ้อนซ่อนใสอย่างที่เห็น
หลงคำเย็นเซ่นใจสุมไฟขอน
พรอดออดอิ่มปริ่มแทรกทุกบทตอน
หมดม้วยมรณ์ถอดถอนสิ้นลิ้นกวี
ข้างในไหม้มอดดำทำแผลงฤทธิ์
แนบสนิทพิษร้ายจนกลายสี
เฉกกระจกส่องสองด้านค้านท่าที
ล้วนวจีนุ่มนิตย์แต่พิษลาม
..ผมก็หลงมนต์กลอน..แต่ออกจะขมขม ตรงกันข้ามกับคุณแซม...
"ape"
ใครหนอช่างโหดร้ายหมายพิฆาต
ทั้งบังอาจผูกคำทำหยาบหยาม
ใช้น้ำผึ้งคลึงเคล้าเข้าคุกคาม
จนลุกลามด้วยพิษประชิดใจ
คงเป็นคำแหลมคมบ่มเชื้อหนอง
หลงใฝ่ปองจนซึ้งจึงหวั่นไหว
เขาแก้แค้นหรืออุบัติเหตุมีเลศนัย
มาเริ่มต้นกันใหม่..ดีไหมคะ
แซมค่ะ
ขม..แต่ยังหลงเหรอคะ ท่าน ape ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
