๗. ๏ อยุธยายศโยกฟ้า  ฟากดิน
ผาดดินพิภพดยว  ดอกฟ้า
แสนโกฏบยลยิน  หยากเยื่อ
ไตรรัตนเรืองรุ่งหล้า  หลากสรรค ๚ะ

— โคลงดั้นบาทกุญชร

โคลงกำสรวล ผู้แต่ง ยังสรุปไม่ได้ มีหลักฐานที่ค่อนข้างเชื่อได้ว่าโคลงกำสรวญนี้แต่งในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนต้น
ผู้แต่งเป็นคนละคนกับศรีปราชญ์ในตำนาน ลักษณะคำประพันธ์เป็นโคลงดั้นบาทกุญชร มีร่ายดั้นนำ
โคลงตกหล่นไปมากตามกาลเวลา

ภาษาในโคลงกำสรวญเป็นภาษาเก่าแก่เกินสมัยพระนารายณ์ เมื่อพิจารณาดูจะเห็นว่าใกล้เคียงกับ
ลิลิตยวนพ่าย ที่แต่งในสมัยพระบรมไตรโลกนาถมากกว่า

* สรเหนาะนิราษน้อง       ลงเรือ
สาวส่งงเลวงเต็ม              ฝ่งงเฝ้า
สระเหนาะพี่หลยวเหลือ    อกส่งง
สารด่งงข้าส่งเจ้า              ส่งงตน

ใช้อักขรวิธีแบบโบราณ

คำที่มี ํ อยู่ข้างบนเท่ากับเป็นสระโ-ะ และมี-มสกด เช่น พํรหม อ่านว่า พรหม, ชํ อ่านว่า ชม

คำที่มีตัวสกดสองตัวข้างหลัง ให้อ่านเป็นสระ-ะ สกดด้วยตัวนั้น เช่น ต้งง อ่านว่า ตั้ง,น้นน อ่านว่า นั้น

ตัว ย เท่ากับสระเ-ีย เช่น จยร อ่านว่า เจียร


ท้าวศรีจุฬาลักษณ์ที่กล่าวถึงในโคลง เป็นตำแหน่งสนมเอกของพระเจ้าแผ่นดิน