ชื่อบทกลอน : ปลายฝนต้นหนาว
ผู้แต่ง : พันทอง
มองเห็นขอบ ฟ้าคราม เมื่อยามเช้า
เมฆสีเทา เวียนวน ดูหม่นหมาง
กลิ่นดอกข้าว ลอยลม ห่มหมอกจาง
อยู่ระหว่าง เหมันต์ ผันมาเยือน
สุขสกาว เรืองรอง ทั่วท้องทุ่ง
ชาวนามุ่ง ทำกิน ถวิลเหมือน
หอมแก้มสาว คละเคล้า เฝ้าย้ำเตือน
ยิ้มบิดเบือน เอียงอาย ชม้ายตา
ธรรมชาติ เริงร่า ท้าสายฝน
ที่ร่วงหล่น เกาะเกี่ยว เรียวใบหญ้า
ไม้ดอกผล เขียวสด งดงามตา
ภุมรา บินว่อน ร่อนเล่นลม
ถิ่นอุดม สมบูรณ์ เพิ่มพูนยิ่ง
ได้พึ่งพิง อาศัย ใจสุขสม
เป็นอู่ข้าว อู่น้ำ ล้ำนิยม
ทุกสังคม ชมชื่น ระรื่นกาย
แม้นในน้ำ ปูปลา หาไม่ยาก
คราน้ำหลาก จับกัน ปันไปขาย
ข้าวในนา ออกรวง ช่วงหนาวปลาย
คมเคียวชาย หมายเกี่ยว เหลือบเหลียวมอง
เป็นชีวิต สุขล้น หน้าฝนสั่ง
เหมันต์หวัง ลมพัด สะบัดล่อง
คือปลายฝน ต้นหนาว ข้าวสีทอง
งามน่ามอง ทั่วถิ่น แผ่นดินไทย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
