มารับธรรมนำน้อมพร้อมสายฝน
ฟ้าคำรนจนผวาน่าเกรงขาม
ลมกระหน่ำซ้ำโหมเสียงโครมคราม
ดังตูมตามยามฟ้านั้นผ่าลง
โอ้มนุษย์สุดไฉนจึงไม่คิด
ล้วนจากจิตอวิชชาพาใหลหลง
ก่อความอยากหลากรสยากปลดปลง
เกิดจำนงดำรงอยู่ไม่รู้คลาย
อยากจะใหญ่กายเราก็เท่านี้
ใช่พันปีไม่มีลับดับสลาย
วันนี้เห็นเป็นอยู่เคียงคู่กาย
ครั้นพรุ่งหายตายจากทิ้งพรากลา
จะอย่างไรใช่ฟ้าดินสิ้นสยบ
จึงให้พบสบเหตุเภทปัญหา
คอยตักเตือนเสมือนสั่งประดังมา
แท้ชะตาข้ากำหนดตั้งกฎเกณฑ์...
" บูรพ์ "
...ฝึกจิตตาม ดูเฝ้า เจ้าความคิด
เป็นเนืองนิจ แนวทาง ปล่อยวางเด่น
จ้องบังคับ ปรับไว้ อย่าให้เอน
จิตเหนือคิด เป็นเกณฑ์ อย่าเว้นวัน...
...ฝึกฝนเจ้า ความคิด ตามจิตเชื่อง
ใช้ดวงจิต เป็นเครื่อง คลุมเรื่องมั่น
ยามคิดเอา จิตยั้ง บังคับมัน
หากบรรจบ ขั้นนั้น พลันสุขเอย...
รัตนาวดี
เป็นเนืองนิจ แนวทาง ปล่อยวางเด่น
จ้องบังคับ ปรับไว้ อย่าให้เอน
จิตเหนือคิด เป็นเกณฑ์ อย่าเว้นวัน...
...ฝึกฝนเจ้า ความคิด ตามจิตเชื่อง
ใช้ดวงจิต เป็นเครื่อง คลุมเรื่องมั่น
ยามคิดเอา จิตยั้ง บังคับมัน
หากบรรจบ ขั้นนั้น พลันสุขเอย...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
