แด่เธอผู้สร้างสรรค์ : และ : แด่ฉันผู้สรรสร้าง
จิตนาการบรรเจิดงามเฉิดฉาย
จรดปลายดินสอลออสี
ค่อยร่างเส้นบางเบาสีเทานี้
ลงกระดาษตามชี้...ที่ฝันไว้
กระดาษขาวแต้มต่อดินสอขุ่น
คิ้วหยักมุ่นเขียนภาพที่ฉาบให้-
แบบไหนงามหรือสวยด้วยอย่างไร
ลากด้วยใจ เขียนด้วยมือ สื่อความฝัน
ฉันเห็นเธอเขียนภาพฉาบด้วยยิ้ม
ดวงหน้าพริ้มจิตนาคราสร้างสรรค์
บางครั้งเห็นเธอหมองร้องไห้นั้น
ตัวของฉันยากเข้าวาด...ปาดน้ำตา
บางครั้งเธอหน้ามุ่ยมือคุ้ยเขี่ย
ภาพตรงหน้าที่เสียอ่อนเพลียล้า
เธอพักหน่อยพลอยตื่นคืนชีวา
ลงมือมาร่างเส้นเร้นหมองมัว
เธอเริ่มเขียนภาพหนึ่งที่พึงสร้าง
ภาพเธอร่าง หญิง-ชาย พรายยิ้มทั่ว
ดอกไม้,ผีเสืออวดแพรพัว
ทุ่งหญ้วกับเด็กหัวใจเบิกบาน
เด็กชายยิ้มถักไม้ส่งให้มอบ
เด็กหญิงตอบร้อยยิ้มด้วยพริ้มหวาน
เสียงหัวเราะก้องดังแสนกังวาน
หัวใจสานต่อกันในฝันเอย...
เธอลงสีด้วยนามความสดใส
ลงด้วยใจใฝ่ฝันสีสันเผย
เด็กหญิงสวมชุดฟ้าหน้าพริ้งเปรย
เด็กชายเชยชุดเหมาะเจาะเข้ากัน
ทุ่งดอกไม้ส้ม,แดงแฝงความรัก
ดอกหญ้าทักทิวไม้ไกวรัวสั่น
ทุงหญ้าเขียวทาบท้องฟ้าเรืองรองนั้น
กับเด็กหญิงและชายอัน..ปันยิ้มงาม
เด็กชายน้อยค่อยถักดอกหญ้าสวย
มอบเด็กหญิงนั้นด้วยยิ้มไหวหวาม
เด็กหญิงสวมแล้วยิ้มพริ้มพิราม
---มงกุฎดอกหญ้า---
ลงมือในภาพความฝันยามนี้
ฉันเห็นเธอยิ้มออกบอกภาพเสร็จ
ฉันยากเช็ดน้ำตาที่ลาปรี่
เธอยิ้มด้วยใบหน้าพาเปรมปรีดิ์
กับน้ำตาลงหรี่ คลี้ยิ้มมอง
ฉันดูเธอผู้วาดช่างสร้างสรรค์
หัวเราะปันยิ้มแบ่งในแหล่งหมอง
ตัวฉันขอเอ่ยพจน์หยดร้อยกรอง
เธอกับฉันเราสองสุขห้องใจ...
จิตนาการบรรเจิดงามเฉิดฉาย
จรดปลายดินสอลออสี
ค่อยร่างเส้นบางเบาสีเทานี้
ลงกระดาษตามชี้...ที่ฝันไว้
กระดาษขาวแต้มต่อดินสอขุ่น
คิ้วหยักมุ่นเขียนภาพที่ฉาบให้-
แบบไหนงามหรือสวยด้วยอย่างไร
ลากด้วยใจ เขียนด้วยมือ สื่อความฝัน
ฉันเห็นเธอเขียนภาพฉาบด้วยยิ้ม
ดวงหน้าพริ้มจิตนาคราสร้างสรรค์
บางครั้งเห็นเธอหมองร้องไห้นั้น
ตัวของฉันยากเข้าวาด...ปาดน้ำตา
บางครั้งเธอหน้ามุ่ยมือคุ้ยเขี่ย
ภาพตรงหน้าที่เสียอ่อนเพลียล้า
เธอพักหน่อยพลอยตื่นคืนชีวา
ลงมือมาร่างเส้นเร้นหมองมัว
เธอเริ่มเขียนภาพหนึ่งที่พึงสร้าง
ภาพเธอร่าง หญิง-ชาย พรายยิ้มทั่ว
ดอกไม้,ผีเสืออวดแพรพัว
ทุ่งหญ้วกับเด็กหัวใจเบิกบาน
เด็กชายยิ้มถักไม้ส่งให้มอบ
เด็กหญิงตอบร้อยยิ้มด้วยพริ้มหวาน
เสียงหัวเราะก้องดังแสนกังวาน
หัวใจสานต่อกันในฝันเอย...
เธอลงสีด้วยนามความสดใส
ลงด้วยใจใฝ่ฝันสีสันเผย
เด็กหญิงสวมชุดฟ้าหน้าพริ้งเปรย
เด็กชายเชยชุดเหมาะเจาะเข้ากัน
ทุ่งดอกไม้ส้ม,แดงแฝงความรัก
ดอกหญ้าทักทิวไม้ไกวรัวสั่น
ทุงหญ้าเขียวทาบท้องฟ้าเรืองรองนั้น
กับเด็กหญิงและชายอัน..ปันยิ้มงาม
เด็กชายน้อยค่อยถักดอกหญ้าสวย
มอบเด็กหญิงนั้นด้วยยิ้มไหวหวาม
เด็กหญิงสวมแล้วยิ้มพริ้มพิราม
---มงกุฎดอกหญ้า---
ลงมือในภาพความฝันยามนี้
ฉันเห็นเธอยิ้มออกบอกภาพเสร็จ
ฉันยากเช็ดน้ำตาที่ลาปรี่
เธอยิ้มด้วยใบหน้าพาเปรมปรีดิ์
กับน้ำตาลงหรี่ คลี้ยิ้มมอง
ฉันดูเธอผู้วาดช่างสร้างสรรค์
หัวเราะปันยิ้มแบ่งในแหล่งหมอง
ตัวฉันขอเอ่ยพจน์หยดร้อยกรอง
เธอกับฉันเราสองสุขห้องใจ...
มอบกำลังใจแด่ผู้ที่สร้างสรรค์งานศิลป์ค่ะ หนูว่าเขียนกลอนสบายๆมีความหมายเพราะในตัวเองดีกว่าค่ะบางทีสัมผัสใน อีรุงตุงนังตกใจตัวเองเขียนไปได้อย่างไรก็เคยงงอยู่นะคะ ตอนแรกลองเขียนไม่ค่อยมีสัมผัสในดูค่ะก็ไม่ชินเลยลองเขียนแบบมีสัมผัสในดูนิดหนึ่ง แล้วก็บางอันไม่ให้มีสัมผัสในเลยคิดว่าเพราะในความแต่ถึงแม้ไมเพราะในคำก็ตามทีอยากเขียนกลอนสบายๆไม่รู้เหมือนกันตัวเองไปติดสัมผัสในตั้งแต่เมื่อไหร่เวลาเขียนแล้วไม่มีสัมผัสในเหมือนกับมันจะขาดๆหายๆอะไรสักอย่างแต่พออ่านเนื้อความดูแล้วคิดว่าเพราะค่ะ ใครจะคิดว่าไม่เพราะก็ตามนะคะหนูคิดว่าเนื้อความหนูเพราะมากเลยค่ะ(ชมตัวเองก็เป็น)อย่างไร อย่างไรก็คิดว่าไพเราะในเนื้อความค่ะ^^
อันว่าสร้างสรรค์นี้หนูอยากหมายถึงแบบสร้างสรรค์แบบว่า แบบว่า อย่างไรดีนะ แบบว่าอยากให้มีอะไรใหม่ๆขึ้นมา ส่วนสรรสร้างหนูอยากให้แบบว่า แบบว่า อยากให้เลือกคัดอะไรที่ดีๆมาอะไรประมาณนี้หน่ะค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
