ภาพพระคุณรูปภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ
เมฆหมอกดอกเหมยเอยน้ำค้าง
รุ่งรางสางช่วง ดวงไถง
ทาบฟ้าพาฝันอันอำไพ
ให้ห่างลอยไกลไปลิบลิบ
ด้วยอุ่นละอองไอผองแดด
เผาแผดแทรกในความเงียบกลิบ
ของคนวนคว้างกลางฝัน,พริบ-
ตาแค่นับสิบก็หายพลัน
เหลือเพียงภวังค์ยังรั้งอยู่
ว่าครั้นสักครู่ที่ฉันฝัน
มันดีหรือร้ายอย่างไรกัน
นั่งนิ่งเงียบงันนึกฝันนาน
คิดอยู่เท่าไรก็ไม่ออก
คล้ายคล้ายว่าหมอกเป็นฉากม่าน
มีบึงห้วยหนองระหานธาร
จากนั้นอันตรธานพานหายไป
๐ เย็นเยียบเชียบ-ชัดสงัดเงียบ
เปลือยเท้าก้าวเหยียบบนลานหญ้า
พร่างพรมลมโชยให้โรยรา
ล่องคว้างบางตามาไกลไกล
๐ โปรยเบาเงาวาวดูพราวพร่าง
แผ่วพลิ้วปลิวสล้างน้ำค้างใส
หยดเกาะเผาะ-รดหยดกลางใบ
พรมพริ้งกลิ้งไหวบนใบบาง
๐ ดุจฝันผู้คนที่หล่นเกลื่อน
เปราะบางลางเลือนเหมือนใกล้สาง
โรยแสงแห่งอรุณมาบางบาง
หยดน้ำเลือนลางก็จางไป
ก้าวแรกฯ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
