ฯลฯ
เพราะเวรกรรมจำพรากให้จากเจ้า
ทุกข์รุมเร้าเช้าเย็นดั่งเป็นไข้
ความดีงามผูกพันอย่างทันใด
แม้ห่างไกลใจเราเฝ้าเคลียคลอ
“ไพร พนาวัลย์”
ด้วยเวรกรรม จำพราก จากคนรัก
หวั่นยิ่งนัก จักร้าย หายติดต่อ
หรือเขาอาจ เจอใหม่ ปล่อยให้รอ
นวลละออ กลัวช้ำ เพราะคำลวง
ถึงแม้นเขา สัญญา ว่ายังรัก
ยังไม่ปัก ใจเชื่อ เผื่อเตะถ่วง
มาแทงกั๊ก เราไว้ ให้ใจกลวง
น้ำตาร่วง รินไหล ไปวันวัน
ด้วยว่าเขา เจ้าชู้ พอดูออก
ทิ้งไม่บอก ตอกย้ำ จำไหมนั่น
หัวอกสาว ร้าวรวด ปวดจาบัลย์
คงไหวหวั่น อ่อนแอ แย่แน่เรา
เพราะเวรกรรมจำพรากให้จากเจ้า
ทุกข์รุมเร้าเช้าเย็นดั่งเป็นไข้
ความดีงามผูกพันอย่างทันใด
แม้ห่างไกลใจเราเฝ้าเคลียคลอ
“ไพร พนาวัลย์”
ด้วยเวรกรรม จำพราก จากคนรัก
หวั่นยิ่งนัก จักร้าย หายติดต่อ
หรือเขาอาจ เจอใหม่ ปล่อยให้รอ
นวลละออ กลัวช้ำ เพราะคำลวง
ถึงแม้นเขา สัญญา ว่ายังรัก
ยังไม่ปัก ใจเชื่อ เผื่อเตะถ่วง
มาแทงกั๊ก เราไว้ ให้ใจกลวง
น้ำตาร่วง รินไหล ไปวันวัน
ด้วยว่าเขา เจ้าชู้ พอดูออก
ทิ้งไม่บอก ตอกย้ำ จำไหมนั่น
หัวอกสาว ร้าวรวด ปวดจาบัลย์
คงไหวหวั่น อ่อนแอ แย่แน่เรา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
