นับวันรอคอยเจ้าอย่างเศร้าสร้อย
วอนเนื้อกลอยเห็นใจอย่าให้เก้อ
รักปักทรวงห่วงหาหลับตาเจอ
หลงละเมอค่อนคืนกลืนก้อนกลม
อีกไม่นานเกินรออย่าท้อแท้
อย่าพ่ายแพ้วันคืนที่ขื่นขม
อีกไม่นานผ่านไปใจที่ตรม
พี่จะบ่มด้วยรักยามพักพิง
จะรักน้องถนอมน้องประคองคู่
จะชื่นชูเพียงนางมิห่างหญิง
จะเป็นทาสรับใช้ไม่ท้วงติง
จะมอบรักแท้จริงแก่หญิงงาม
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
