ใจปวดเจ็บ เก็บงำ ซ่อนช้ำชอก
มิยอมบอก สาเหตุ เลศขื่นขม
ที่อุบัติ กัดมาน ถึงซานซม
ทุกข์ระทม ประคอง ท่องเที่ยวไป
ใดเฮฮา พาที มีหมู่มาก
ลดเลี้ยววากย์ สังคม นิยมใฝ่
เพื่อขจัด ปัดเป่า เศร้าทรวงใน
เหนือจดใต้ ได้ยล สนทนา
เป็นบทเรียน เปลี่ยนงาม ตามวิถี
จารวจี เชิญชวน กระบวนท่า
เอ่ยวิงวอน อ่อนช้อย ลอยนภา
สู่ลุ่มหล้า ตลบ สยบชาย
ทำแสร้งเส เหหัน สมันน้อย
สองตาปรอย อ่อยกานท์ หว่านเช้าบ่าย
ไร้เดียงสา หน้ายิ้ม ปากพริ้มพราย
แท้เสือลาย ลูกหลาน เต็มบ้านเมือง
รพีกาญจน์ 59
มิเคยหลอก เคยลวง ทรวงยับจริง
ใช่กลอกกลิ้ง ดอกพี่ มิปราดเปรื่อง
อยู่คนเดียว เดียวดาย ไปเนือง-เนือง
แค่คุยเฟื่อง ขอขอบคุณ ที่จุนเจือ
มิมีดอก ชายใด ในบทกลอน
มีแต่อ้อน หนุ่มนี้ ที่อยู่เหนือ
สักนิดนึง น้ำใจ ใสเอื้อเฟื้อ
ที่หลงเหลือ ก็พอ ขอเมตตา
ใช่กลอกกลิ้ง ดอกพี่ มิปราดเปรื่อง
อยู่คนเดียว เดียวดาย ไปเนือง-เนือง
แค่คุยเฟื่อง ขอขอบคุณ ที่จุนเจือ
มิมีดอก ชายใด ในบทกลอน
มีแต่อ้อน หนุ่มนี้ ที่อยู่เหนือ
สักนิดนึง น้ำใจ ใสเอื้อเฟื้อ
ที่หลงเหลือ ก็พอ ขอเมตตา
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
