ดั่งเม็ดทรายตามชายหาดที่กลาดเกลื่อน
เป็นรอยเลื่อนของเวลาพาให้หลง
การรอคอยไม่มีจบอย่างใจจง
แต่ก็คงต้องรอ..รอต่อไป
ไม่สามรถหักห้ามใจไม่คิดถึง
ทุกวันจึงซบเซาเขาอยู่ไหน?
คำสัญญาว่ารักเดียวไม่เหลียวใคร
แล้วทำไมเงียบไปไม่หวนมา
ปล่อยให้คิดถึงทุกวันเช้ายันค่ำ
ตกระกำย้ำคิดหวงให้ห่วงหา
เหมือนให้นับเม็ดทรายคลายเวลา
อย่าไคลคลาเลื่อนลับ..แล้วดับลง
blues..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
