พยากรณ์ชีวิตไม่คิดถึง
ว่าใครหนึ่งหมองหม่นต้องทนนิ่ง
จะแดดร้อนฝนพรำไม่พร่ำติง
ถูกทอดทิ้งลอยแพ...ได้แต่มอง
....“ลุงไพร พนาวัลย์”....
หย่อมความกดอากาศ..คงขาดช่วง
รักทุกห้วงส่งให้ไยหม่นหมอง
มิกล้าเผยเอ่ยวจี..ตีตราจอง
คนหมายปอง"ลุงไพร"เอาใจตรึม
มรสุมคลุมเครือ..ห่วงเรือน้อย
ยังเคลื่อนคล้อยคอยท่าสีหน้าขรึม
รู้ที่มาหลายเรื่องยังเซื่องซึม
ทุกข์เงื่อนงึม-เงื่อนงำเต็มกำลัง
บ้านหนองลึก โคลนลื่น แล้งตื้นเขิน
ดอยสูงเนิน เห็นอ่วม น้ำท่วมขัง
คลองยืนยง เรือวิ่ง ตลิ่งพัง
กาดฝรั่ง ล้วนไทย เดินไปมา
....."พี่รพีกาญจน์".....
นั่นเกินกว่าคาดเดา..เอาใจยาก
เดี๋ยวมีมาก-มีน้อย-ร้อยปัญหา
คิดแง่ดีระหว่างโคลนกับลาวา
ทั้งโลการับโทษทัณฑ์..แบ่งกันไป
พยากรณ์สิ่งใด..ใช่ถูกหมด
มันเป็นกฏความพอดีที่มีให้
ถึงคราวโลกปลดแอกแบกเพียงใด
ย่องถึงกาลบรรลัย..ได้เช่นกัน
.......
......
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
