โลกวันนี้มีร้อนในตอนเที่ยง
เย็นก็เลี่ยงมีฝนพิกลเอ๋ย
ครั้นดึกหน่อยค่อยมีลมรำเพย
จงชื่นเชยสามฤดูในวันเดียว
แต่ฤดูของฉันในวันนี้
มันไม่มีแม้เงาของเขาเกี่ยว
ไม่เหมือนก่อนเชยชมอย่างกลมเกลียว
วันนี้เหลียวไม่พบเหมือนหลบใน
จะตอนเที่ยง,ตอนเย็น,หรือตอนดึก
โปรดรำลึกว่าฉันนั้นอยู่ใกล้
คิดถึงกันหรือเปล่ายามเหงาใจ
หรือมีใหม่ลืมเก่า...มันเศร้าจริง
พยากรณ์ชีวิตไม่คิดถึง
ว่าใครหนึ่งหมองหม่นต้องทนนิ่ง
จะแดดร้อนฝนพรำไม่พร่ำติง
ถูกทอดทิ้งลอยแพ...ได้แต่มอง
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
