Re: ผลึกแก้ว ฉบับ ปรับปรุง

ดวงหฤทัยน้ำค้าง
0โอ้ดวงหฤทัยในแววแก้วผลึก
ความรู้สึกมิสิ้นซึ่งเสน่หา
ครากระโน้นโพ้นเหมันต์อำลา
จากยอดหญ้าดวงใจเจ็บยิ่งนัก
0เจ็บจนเหน็บหนาววาวน้ำค้าง
เคยเคียงข้างอนิจจาหนอความรัก
ในอ้อมกอดยอดหญ้าพิงพัก
สิ้นตักษัยในชั่วรัตติกาล
0ฉันล่องลอยเคลื่อนคล้อยเหว่ว้า
บนฟากฟ้าผ่านเวลาพ้นผ่าน
ฝันรำพึงถึงสวาทนั้นมินาน
โอ้ดวงมาลย์ปรารถนากลับมาเคียง
0ครืน....ครืน...กระหึ่มกัมปนาท
อสุนีบาตฟาดคลั่งสั่งสุรเสียง
มวลเมฆหมู่ม่านมืดครึ้มรายเรียง
ชั่วเพียงหนึ่งครู่ขณะอุรา
0พรางส่วนเสี้ยวธุลีน้ำค้าง
จากนิภางค์ปลื้มหฤทัยนักหนา
บัดนี้ผลึกแก้วแววชีวา
แปรกายาเป็นสายพระพิรุณ
0มาถึงซึ่งสุดสูงยอดภูผา
โอ้ยอดหญ้าฉันกลับมาอิงแนบหนุน
ใบบางบางร่างแล้งแห้งแรงบุญ
เพราะทารุณในอดีตจิตระอา
0โอ้ยอดหญ้าฉันนี้กลับมาแล้ว
แม้สิ้นแววแก้วผลึกยังห่วงหา
ความรักฉันนั้นยังมิสร่างซา
ถึงกายาแปรเปลี่ยนสภาพไป
0แล้วยอดไม้ใบหญ้าตื่นฟื้น
กลับสดชื่นราวชุบชีพใหม่
ฝนแรกชำแรกซึ้งตรึงหฤทัย
ในเสน่หานั้นคืนคง
0จึงผลิดอกเบ่งบานชูช่อ
เคียงพะนอความหมายใหลหลง
ฝนมายังป่าแล้งแน่งอนงค์
เจ้าล่วงลงอ้อมสวาทในอีกครา
0บัดนี้สิ้นสูญแล้วรอยโศก
โลกทั้งโลกละแล้วปรารถนา
หยาดน้ำค้างฤๅลาร้างอำลา
คืนชีวายอดหญ้าป่าแล้งเอย..........

"...นี่จักเป็นรักเดียวของฉัน....ตราบเท่าเทียบที่ชีวีจักสิ้นตักษัย....รักแรกและรักสุดท้าย...".....

พระอาทิตย์ ๒๙ เมษายน ๒๕๕๕ ขึ้น ๙ ค่ำ เดือน ๖ ปีมะโรง