คะนึงหวน ครวญหา อุราหวั่น
ทุกคืนวัน ฝันใฝ่ ให้ทอดถอน
แม้อยู่ไกล ห่วงหา แสนอาวรณ์
ให้สะท้อน ในอก สะทกไกว
มองภนา คราใด ฤทัยร้าว
แม้ฟ้าพราว อกสาว หนาวสั่นไหว
บางครั้งต้อง ทุกข์ทน หม่นฤทัย
น้ำตาไหล อาบแก้ม แต้มสองปราง
ยามเหงาหงอย คอยเฝ้า เข้าบ้านนี้
ดวงฤดี เป็นสุข อาจทุกข์บ้าง
แต่มีเพื่อน คอยปลอบ ตอบน้องนาง
แม้อ้่างว้าง ยิ้มรื่น ชื่นฉ่ำทรวง
กล่าวอักษร วอนถ้อย ร้อยจากจิต
เธอคือมิตร จริงนี้ ที่ยังห่วง
ซึ้งสลัก ปักไว้ มิใช่ลวง
ในแดดวง มีเธอ เสมอมา
ยามเหงาเหม่อ มัวหม่น ทนทุกข์ท้อ
มิรั้งรอ คลอกานท์ อ่านภาษา
เพื่อผ่อนคลาย หายเหงา เศร้าจางซา
ครานิทรา ยังละเมอ เพ้อชื่อกานต์
เธอคือมิตร จริงนี้ ที่ยังห่วง
ซึ้งสลัก ปักไว้ มิใช่ลวง
ในแดดวง มีเธอ เสมอมา
ยามเหงาเหม่อ มัวหม่น ทนทุกข์ท้อ
มิรั้งรอ คลอกานท์ อ่านภาษา
เพื่อผ่อนคลาย หายเหงา เศร้าจางซา
ครานิทรา ยังละเมอ เพ้อชื่อกานต์
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
