ผีกองกอยหยอยหยองชื่อ”จ๋องกรอด”
คอยเที่ยวดอดด้อมด้อมอ้อมบึงใหญ่
มือถือสุ่มจุ่มโคลนท่องโนนไพร
ปลาเล็ก-ใหญ่..จ๋องกรอด เที่ยวตอดเอา
ท่ามแสงจันทร์เงาตะคุ่มเจ้าดุ่มท่อง
ตามลำคลอง..ข้างตลิ่ง นั่งนิ่งเฝ้า
ส่องหาช่อน..ชะโด..กระโห้ก็เอา
แอบตามเงาใบตองเที่ยวมองเมียง
แม่ลำหับนอนนิ่ง..ใจหญิงสั่น
อะไรนั่นเสียงจ๋อมจ๋อมอ้อมข้างเถียง
แหวกข้างฝา, ลำหับรีบดับตะเกียง
สวด “โอมเพี้ยง” ผีเจ้ากรรม..อย่ากล้ำกราย
ผีกองกอยหงอยหงุบ..นั่งทุบหัว
ไม่ได้ปลาสักตัว..ไอ้ __ หาย
กลับบ้านนอนดีกว่า..ง่วงจะตาย
จบนิยายจ๋องกรอด...ยอดกองกอย
"ลำหับ"
... โอ๊ะ !! แซมขออภัยนะคะ ไม่สัมผัสกับใครเลย... 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
