ร่วมกลอนรัก
หัวใจรักเจ้าเอยช่างเอ่ยเอื้อน
แว่วแว่วเหมือนมาตามมาถามข่าว
มีน้ำอย่างหยาดแก้วกลบแววดาว
เสียเจ้าราวร้าวมณีรุ้ง
อารมณ์รักมักให้เห็นเป็นกวี
ถ้อยคำรักคือวลีที่เริงรุ่ง
ถึงไม่จำแต่ไม่ลืมยังปลื้มปรุง
หอมแห่งทุ่งดอกไม้รักรายรอง
อ้อมกอดพี่จะสงวนไม่ด่วนเสนอ
อ้อมตักเธอจงถนอมก่อนยอมสนอง
ทั้งคมคำคมความให้ตามตรอง
กระเทือนห้องหัวใจกันหลายชั้น
ดอกรักบานในใจใครทั้งโลก
แต่ดอกโศกบานอยู่ในหัวใจฉัน
คนเคยรักเคยร้างเคยห่างกัน
ยังหวั่นหวั่นหวามหวามอยู่รำไร
โอ้นกเขาเจ้าขันกระชั้นแจ้ว
เราโตแล้วหาตักอุ่นหนุนไม่ได้
ถ้าไม่ไปหาเขาเราเสียใจ
แต่ถ้าไปหาเขาเราเสียตัว
ทั้งเสียวสะแสบไส้กระไรเลย
อุแม่เอ๋ยเอาหัวใจออกไขทั่ว
กล้าก็กล้าใจหนอกลัวก็กลัว
เหมือนมายั่วมาย้ำมานำชัก
ขณะที่ปากมีไว้เพื่อให้พูด
เธอก็ใช้ลิ้นการฑูตพูดเสียหนัก
ส่วนหัวใจมีไว้เพื่อให้รัก
เธอไม่ยักใช้มัน...ฉันเสียดาย
เหมือนระย้าผกาแก้วแววระยับ
กระทั่งกับภูผาน่าใจหาย
คือดวงแก้วแห่งรักมักวับวาย
มีแต่จะตกกระจายไม่วายเว้น
หนึ่งจะมีรักใหม่อย่าให้รู้
สองจะอยู่กับใครอย่าให้เห็น
ให้ฉันเถิดขอร้องสองประเด็น
แล้วจะเป็นผู้แพ้ที่แท้จริง
สารพันสารพัดจะสัตย์ซื่อ
ความรักคือความทุกข์ถูกทุกสิ่ง
ประเดี๋ยวสุขสมหมายก็พรายพริ้ง
ประเดี๋ยวยิ่งปวดร้าวก็เศร้าทรุด
ถ้ารักใครไม่ได้ก็ไม่รัก
แต่กุจักชักดาบเข้าฉาบฉุด
ดั่งโคถึกคึกคะนองลำพองรุด
ใครจะยื้อใครจะยุดจะฉุดใจ
เมื่อรักกันไม่ได้ก็ไม่รัก
ไม่เห็นจักเกรงการสถานไหน
ไม่รักกุกุก็จักไม่รักใคร
เอ๊ะ น้ำตากูไหลทำไมฤๅ
ข้อยฉวยช้อนกลอนรักมาถักร้อย
เป็นสายสร้อยดอกไม้สร้อยลายสือ
มอบไว้เป็นของขวัญมั่นกับมือ
เสมอสื่อสารรู้...ใจสู่ใจ
(ขอบคุณ อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์)
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
