Re: เชิญบ้าง.......เชิญแต่งฉันท์พันบท......โดยใช้เวลาสักสิบปีน่าจะพอ

โกรธทะลุจุดเดือด
(มาณวกฉันท์ ๘)

เกิดอุระคึก นึกจะเสนอ
สมมุติ..เอ่อ ผมน่ะกมล
ถูกนุชน้อง ก่องกิ๊ก(ะ)ดล
ให้ภิทจน กริ้วเกาะฤดี

(คือ...เรื่องสมมุตินะครับ)

ผมก็บุรุษ สุดจะพิลาศ
เท่หฉกาจ ล้ำปฐพี
"เจมส์จิ"มิได้ ใกล้รัศมี
นัขธุลี ห่างระยะไกล

แต่อภิงง สงสัยนัก
วนอุระหัก ช้ำหฤทัย
ถูกกิ๊ก(ะ)หญิง ทิ้งมละไป
เหตุอะไร ใยนุชลา

แค้น ฤ ก็แค้น แน่นมนท้น
อายนรชน ทั้งพสุธา
หรือทิพแหนง แกล้งอัตมา
เนื่องเพราะวิภา เหนือนิรชร

เหวยวะวะเหวย เฮ้ยชนสรวง
เดี๋ยวเถอะจะร่วง จากคฤห(ะ)นอน
เปล่งวทะร้อง ก้องอัมพร
"คืนกิ๊ก(ะ)อร แล้วจะมิโดน"

แกว่งกวะกระบี่ ชี้ ณ สวรรค์
สองบทพลัน ยันกะยะโผน
กู่สร "ย้ากส์" วากยะตะโกน
คิดกะจะโหน เมฆ(ะ)ทยาน

สูงนภเสียด เฉียดทศโยชน์
ด้วยพละโกรธ คลั่งอุระดาล-
เดือดทะลุจุด ฉุดสติทาน
ตกสริร์ราน แหลกบ่มิเหลือ (๗๓๓)

ศรีเปรื่อง
๓ ก.พ. ๒๕๕๗

ปล.

นัขธุลี (นัก-ขะ-ธุ-ลี) = นัข (เล็บ) + ธุลี (ฝุ่น)
สงสัย (ป. สํสย; ส. สํศย) = อ่านเป็น สง-สะ-ยะ
อัตมา = ตัวเอง = อ่านเป็น อะ-ตะ-มา
นิรชร = เทวดา
เหวยวะวะเหวย = กร่อนจาก "เหวยเหวยเหวยเหวย"
แกว่งกวะ = กร่อนจาก "แกว่งกวัด"
กะยะ = แผลงจาก "กายา"
สร (สะ-ระ)
นภ = ฟ้า
โยชน์ = ชื่อมาตรวัด (16 กิโลเมตร)
สริร์ = แผลงจาก สรีร์ = ร่างกาย