จากใจถึงใจ
เคยตื่นตาฟ้าสวยด้วยรุ้งหวาน
เมื่อวันวานเธอมีใจให้กับฉัน
สะพานรุ้งเป็นพยานสานสัมพันธ์
คำคำนั้นขอเตือนอย่าเลือนไป
ค่ำแล้วรุ้งสลายหายจากฟ้า
ดาวเกลื่อนตาแวววาวพราวสดใส
คอยคนเก็บเอาแอบแนบดวงใจ
แล้วเมื่อไรคนน่ารักจักรำลึก
รักจะเหมือนบทกวีที่ไพเราะ
ก็เป็นเพราะเขียนตามความรู้สึก
ผืนฟ้านี้ไม่กว้างอย่างเธอนึก
คับแคบเพียงเราตรึกนึกถึงกัน
เหมือนใกล้ลมหายใจไออุ่นอุ่น
ขอขอบคุณทุกอย่างคนช่างฝัน
ดอกรักจักผลิบานอยู่นานวัน
ตราบสองดวงใจมั่นเป็นใจเดียว
ขาดรุ้งยังมีดาวพร่างพราวฟ้า
คอยคนมาจับจองหรือข้องเกี่ยว
พรุ่งนี้จะลับตาหมดฟ้าเชียว
เพราะฉันเที่ยวเก็บกอบมามอบเธอ
หมู่นี้ไยจดหมายหายเงียบเล่า
ข้อความเปล่าก็ส่งไปได้เสมอ
ใจฉันอ่านอักษรใจต้องได้เจอ
ไม่เปล่าเก้อพีเอ็มซ่อนอักษรใจ
ประพันธ์โดย
ดาว อาชาไนย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
