เคยมีคน เคียงกันเมื่อวันก่อน
ยามกินนอน เที่ยวเล่นเป็นวิถี
มีขบขัน ขบฟันมันพอดี
ต่อแต่นี้ ใจเหี่ยวเพราะเดียวดาย
น้ำระเรื่อย เอื่อยไหลไม่กลับหัน
ผ่านคืนวัน ความหลังไม่กลับหาย
สุดสายธาร ผ่านแล้วไม่คืนคลาย
โอ้ว่าใคร ยากยื้อดื้อเวลา
ทุกข์ระคน ปนสุขทุกรู้สึก
ในสำนึก แนบแน่นเป็นแผ่นหนา
ตกตะกอน ในธารกาลเวลา
ตลอดมา ตลอดไปใจยังจำ
ยามกินนอน เที่ยวเล่นเป็นวิถี
มีขบขัน ขบฟันมันพอดี
ต่อแต่นี้ ใจเหี่ยวเพราะเดียวดาย
น้ำระเรื่อย เอื่อยไหลไม่กลับหัน
ผ่านคืนวัน ความหลังไม่กลับหาย
สุดสายธาร ผ่านแล้วไม่คืนคลาย
โอ้ว่าใคร ยากยื้อดื้อเวลา
ทุกข์ระคน ปนสุขทุกรู้สึก
ในสำนึก แนบแน่นเป็นแผ่นหนา
ตกตะกอน ในธารกาลเวลา
ตลอดมา ตลอดไปใจยังจำ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
