เป็นเพียงชายชายขอบลอบแอบรัก
สุดจะถักสายป่านมานหวั่นไหว
ต้องลอบเร้นเข่นรักกักข้างใน
มิกล้าบอกออกไปกลัวใจร้าว
พี่สลักรักนุชสุดแสนห่วง
กลัวใครลวงห่วงดินให้จินต์หนาว
ข่าวน้องยาเสียท่าน้ำตาพราว
ให้พี่บ่าวร้าวราญสงสารเธอ
แม้นสิ่งใดใจนี้พร้อมพลีให้
ชอทรามวัยรู้ไว้ได้เสมอ
เพียงเอ่ยถ้อยคอยฟังนั่งละเมอ
เห็นเจ้าเพ้อเผลอร้าวรวดยิ่งปวดใจ
สุดจะถักสายป่านมานหวั่นไหว
ต้องลอบเร้นเข่นรักกักข้างใน
มิกล้าบอกออกไปกลัวใจร้าว
พี่สลักรักนุชสุดแสนห่วง
กลัวใครลวงห่วงดินให้จินต์หนาว
ข่าวน้องยาเสียท่าน้ำตาพราว
ให้พี่บ่าวร้าวราญสงสารเธอ
แม้นสิ่งใดใจนี้พร้อมพลีให้
ชอทรามวัยรู้ไว้ได้เสมอ
เพียงเอ่ยถ้อยคอยฟังนั่งละเมอ
เห็นเจ้าเพ้อเผลอร้าวรวดยิ่งปวดใจ
ในห้องนอน สีขาว มีสาวหม่น
เป็นหนึ่งคน ทนช้ำ นั่งร่ำไห้
แลเหลียวหา ขวาซ้าย ไม่เหลือใคร
กอดหมอนใหญ่ แนบตัก ยามรักลา
ขอยืมเป็น พี่ชาย จะได้ไหม
บ่าข้างซ้าย ชายว่าง บ้างไหมหนา
สองมือน้อย คอยปลอบ มอบชีวา
ซับน้ำตา พร้อมขี้มูก คนถูกลืม..
เป็นหนึ่งคน ทนช้ำ นั่งร่ำไห้
แลเหลียวหา ขวาซ้าย ไม่เหลือใคร
กอดหมอนใหญ่ แนบตัก ยามรักลา
ขอยืมเป็น พี่ชาย จะได้ไหม
บ่าข้างซ้าย ชายว่าง บ้างไหมหนา
สองมือน้อย คอยปลอบ มอบชีวา
ซับน้ำตา พร้อมขี้มูก คนถูกลืม..
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
