...กล้ำกลืนทุกหยด...น้ำตา....
และบอกตัวเองว่าทุกสิ่งที่ผ่านมา...เป็นแค่ฝัน...
เป็นช่วงเวลาที่งดงาม...ในทุกโมงยาม...ความผูกพัน..
เป็นหนึ่งเวลาที่พ้นผ่าน...เป็นเพียงร่องรอยความอ่อนหวาน..ของเวลา
....ปล่อยมือคุณ....ให้ไกลห่าง...
เก็บไว้เพียงเงาเลือนลาง...ของความห่วงหา...
ยิ้มให้คุณในความทรงจำ...และปล่อยให้ความเจ็บช้ำ...ได้เยียวยา
ปลอบตัวเองด้วยภาพความหลังที่ผ่านมา...และบอกตัวเองซ้ำ-ซ้ำว่า...ไ ม่ เ ป็ น ไ ร...
อยากยื้อ..คุณไว้ในโอบกอด
แต่จนแล้วจนรอด..ก็ทำไม่ได้
จะว่าอะไรไหม..ถ้ายังอยากยื้อต่อไป
ฉันก็เจ็บ..แต่หยุดรักคุณไม่ได้..คนดี
เขาไม่ใช่..คนสำคัญ
แต่คุณคือคนนั้น ณ ตอนนี้
และเสมอเสมอไป..ในใจฉันก็เป็นคุณทุกนาที
อย่าตัดพ้อแบบนี้ มันเจ็บเกินน้ำตาที่มี ทรมานเหลือเกิน..ใจ
ตลอดมา.มีแต่คุณ
แต่เรื่องราวมันวุ่น.เกินจะเล่าไหว
เชื่อใจฉันได้ไหม.. เหมือนกับที่ฉันเชื่อคุณ ได้โปรดอย่าจากไป
รู้แล้วว่าขาดคุณไม่ได้..แม้อยากปล่อยมือเธอเผื่อจะเจอคนดีดี แค่ไหน..หัวใจก็ไม่ยอม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
