ปลาทูไหม้
(กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘)
๐ ผมเป็นคนหนึ่ง มีเรื่องสุดซึ้ง เล่าสู่กันฟัง
ผมไม่เคยลืม ด่ำดื่มความหลัง พ่อ แม่ ผม ครั้ง กินข้าวด้วยกัน
๐ แม่ตรำงานหนัก เหน็ดเหนื่อยไม่พัก ตลอดทั้งวัน
แม่ทำอาหาร หลายจานมื้อนั้น เป็นมื้อสำคัญ ผมจำจนตาย
๐ แม่ทอดปลาทู ไหม้เกรียมทั้งคู่ พ่อหิวตาลาย
พ่อกินปลาไหม้ กินอย่างสบาย ไม่บ่นโวยวาย อร่อยได้ทุกคำ
๐ แม่กล่าวขอโทษ.. พ่อแสนลิงโลด ทำท่าน่าขำ
"ปลาทูเกรียมกรอบ พ่อชอบด้วยซ้ำ ยิ่งเอามายำ รสล้ำถึงใจ.."
๐ ผมแอบถามพ่อ.. ท่านยิ้มหัวร่อ ตอบเสียงแจ่มใส
"แม่ทำงานหนัก น่ารักกว่าใคร แค่ทอดปลาไหม้ เรื่องเล็กนิดเดียว
๐ ต้องมีสติ อย่าไปตำหนิ เรื่องใหญ่เลยเชียว
คำพูดดีดี สุขีกลมเกลียว สายใยแน่นเหนียว กอดเกี่ยวผูกพัน ฯ"
๐ พ่อทำผมทึ่ง ทุกวันคำนึง ครอบครัวสำคัญ
เห็นใครทำผิด หยุดคิดก่อนพลัน ยอมรับสิ่งนั้น หมั่นมองส่วนดี ฯ
(๗๓๒)
"การเรียนรู้ที่จะยอมรับความผิดของคนอื่น และการเลือกที่จะยินดีกับความต่างกันของแต่ละบุคคล
เป็นสิ่งสำคัญในการสร้างชีวิตของครอบครัวที่มีความสุขและยืนยาว"
พี.พูนสุข
ขอบคุณข้อมูลจาก "คุณจิ้มจุ่ม"
[/b]
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
