๐ สำคัญ นั้นจิตใจ เหนือสิ่งใด ในโลกา
อิ่มบุญ หนุนนำพา ชีวิตคน พ้นทุกข์ตรม ( ๔๐๕ )
๐ สายใย ใส่อาทร ถ้อยวิงวอน ถอนขื่นขม
อุ่นเหลือ เมื่อพร่างพรม ชโลมสู่ ผู้เดียวดาย ( ๔๐๖ )
๐ หนาวเหน็บ เจ็บทุเลา น้ำใจเข้า เฝ้าเยี่ยมกลาย
ไหลหลั่ง ดั่งพระพาย พัดโบยโบก โศกสิ้นไป (๔๐๘ )
๐ เพียงหนึ่ง ถึงไม่มาก แต่หลายหลาก จากจิตใจ
จดจำ คำขานไข ในวจี นี้ทั้งทรวง (๔๐๙ )
“ ดอกฝิ่น ”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
